Czym się różni spawanie elektryczne od gazowego i czy obie metody spawania wymagają odrębnych uprawnień?

Spawanie to proces łączenia materiałów, który ma kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach przemysłu. Istnieje wiele technik spawania, ale dwie z nich – spawanie elektryczne i gazowe – cieszą się szczególną popularnością. Czym się od siebie różnią?

Różnice między spawaniem elektrycznym a gazowym

Spawanie elektryczne polega na wykorzystaniu prądu elektrycznego do wytworzenia łuku spawalniczego, który topi materiały łączone oraz dodatek spawalniczy. Istnieją różne techniki spawania elektrycznego, takie jak spawanie łukowe elektrodą otuloną, spawanie łukowe w osłonie gazów ochronnych czy spawanie łukowe elektrodą wolframową w osłonie gazów ochronnych. Spawanie gazowe, z kolei, polega na użyciu palnika gazowego, który generuje płomień poprzez spalanie mieszaniny gazów, takich jak acetylen i tlen. Zastosowanie każdej z tych metod wymaga ukończenia odpowiedniego kursu spawania. Pod względem efektywności obie techniki mają swoje zalety i wady. Spawanie elektryczne charakteryzuje się wyższą prędkością spawania oraz lepszą kontrolą nad procesem, co przekłada się na wyższą jakość połączeń. Wymaga ono również większej wiedzy technicznej oraz doświadczenia ze strony operatora. Spawanie gazowe jest prostsze w obsłudze i tańsze pod względem kosztów inwestycji, ale może być trudniejsze do zastosowania w przypadku niektórych materiałów oraz konstrukcji.

Wymagane uprawnienia dla spawaczy

W Polsce obowiązują odrębne uprawnienia dla spawaczy stosujących różne metody spawania. Uprawnienia te są wydawane przez Urząd Dozoru Technicznego lub inne akredytowane jednostki certyfikujące. Aby uzyskać uprawnienia spawacza, należy ukończyć odpowiedni kurs spawania oraz zdać egzamin praktyczny i teoretyczny. W przypadku spawania elektrycznego uprawnienia są przyznawane dla poszczególnych technik oraz rodzajów materiałów, takich jak stali, aluminium czy stali nierdzewnej.